توانایی‌اش را دارم تا یک گودال بکنم اندازه‌ی یک صندوقچه، یک آدم، یک خاطره، چند سال، یک شهر و بعد بنشینم در سیاهی شب- بی ترس از سایه‌ام-  بالای سرش و صبح بروم پی زندگی‌ام. زندگی؟ مثل یک دشت هموار! انگار هرگز کسی را نداشته‌ای تا چال کنی.