آدمی به محبوب هایش چیز های زیادی می بخشد . کلام ، آرامش ،لذت .
تو با ارزش ترین ِ همه را به من بخشیدی: فقدان .
محال بود بتوانم از تو بگذرم . حتی وقتی می دیدمت دلم برایت تنگ می شد . تو برای من این آدم بودی و هنوز هم هستی .کسی که از طریق او فقدان ، نقص و گسستگی به درون من راه یافت .