۱۳۹۱ خرداد ۲۱, یکشنبه

پرواز شماره ی فیلان بر زمین نشست !

هفده ساعت منتظر بوده ام تا برسم . هی از ابرها بالا رفتم هی پایین آمدم .هی بُرد ها را چک کردم هی بلیط ها را چکینگ آنلاین .از نوشتن به صورت آفلاین هم دست بر نداشتم . پس چیزی که ثابت شده است اینست که بی آن نمی توانم زنده بمانم !
پست هایی که با موبایل نوشته شده و آپلود شده به دلیل ذیق وقت و کمبود امکانات ادیت نشده اند از همه ی دوستانی که آنها را غلط پولوت خواندند عذر خواهی می کنم . بعله! من رسیده ام و پله های فرودگاه را یک جور متفاوتی از بقیه مواقع پایین آمده ام .دوری خوب است .از خودت دور بودن خوب است . آخ چه مچ ها که از خودت نمی گیری ! کلی حرف دارم برای نوشتن ...

پی نوشت : هی می ترسم یادم برود آدم ها را ، لحظه هارا ، جاها را ...می نویسم ..می نویسم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر