خودت هم مي‌داني اين بي‌خبري، اين سراغ نگرفتن، از آن كه رفته است، از آن كه برده شده‌ است، تنها يك مكانيزم دفاعي بدوي است. همان چيزي است كه به آن مي‌گويند مثل كبك سر در برف فرو بردن. واقعيت اين است كه دلت برايشان تنگ است. چه سراغشان را بگيري، چه نه. هم آن كه حالا زيرِ خاك است، هم آن كه در تبعيد است، هم آن كه در سفر است و هم آن كه هجرت كرده، تو اصلا بگو همان كه چهارتا كوچه آن طرف‌تر است...+