آدم اگر آدم باشد نمی‌تواند هر کسی را فِرتی توی تخت خودش راه بدهد. حالا گیریم هم دادیم (از لحاظ راه به تخت) اما تخت دو نفره فقط برای جا دادن دو نفر تعبیه و تجهیز شده. لزومی ندارد این دو نفر حتمن بی‌فاصله‌ی یک شتر بچسبند به هم یا روی هم مماس شوند. بهتر است از فضایی که در اختیارت داده شده استفاده کنی و در صورت لزوم دستت را در شلوار خودت فرو کنی.خوب طبیعی است که آدم دلش نخواهد دستش را در هر جایی فرو کند یا هر کسی راه به جایی ببرد که نباید.
خوب گاهی انسان هوس می‌کند برود بیرون از محدوده‌ی عادت‌ها و یک سوت بلبلی بزند اما بعد که بلبلان بر سرش کارخرابی کردند می‌فهمد نه بابا! از این خبرها هم نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر