مثلا یک جایی می‌گذاشتند می‌رفتی می‌گفتی من نادم‌ام از پاره کردن آن عکس و دور ریختن آن همه کاغذ. بعد یک سیستمی طراحی می‌شد كه می‌گفت طرفِ نادم راست می‌گوید که پشیمان است از نگفته‌هایش، نکرده‌هایش و از این قبیل. یک سیستمی بود که اظهار ندامت را تایید می‌کرد و به فرد فرصت دوباره می‌داد. آن وقت عکس چهارتایی توی آینه‌مان را بر می‌گرداندم توی مموری و می‌گذاشتم کاور فتوی فیس بوک و می‌نوشتم: وی دید د بست!