یک خیابان یک طرفه است که هر دو نفر با هم وارد شده اند و از ,وصل ها عبور کرده اند و زیر آفتاب روزگار گرم و سرد چشیده اند. تضمین نیست که با هم خارج شوند از کوچه یا تنها تنها. وقت خروج ممکن است رو برگردانند که چشم توی چشم نشوند یا ممکن است دستی برای هم تکان دهند و هر فردی برود سمت دین و کیش خود. شاید هم دست ها در دست هم باشند و چشم ها برق بزنند. این خیابان یک طرفه است و از وقت خروج نمی توانی برگردی و برای کسی که بوی بناگوشش را حفظ بودی، از عطر تنش مست می شدی، شیار لب هایش استوای جهانت بوده اند، دست رفاقت" دوست معمولی" بدهی. تو یک بار راه را به شیراز رفته ای و نمی توانی سر از سیستان و بلوچستان در آوری. دوست معمولی یعنی خداحافظی خالی خالی.