۱۳۹۱ آبان ۱۷, چهارشنبه

حرف خریداری ؟

آمار بازدید کنندگان وبلاگ در حقیقت چیزی است که از دست نویسنده ی وبلاگ خارج است .فقط به آن نگاه می کند . به کسانی که نوشته های او را خوانده اند و رفته اند ! به خودشان نه حتی ! به تعدادشان فقط . 
به تعداد افرادی که مثلن از پشت پنجره ای که هر روز من در آن کیبرد می زنم رد شده اند .آمارشان کجاست ؟ کیبرد قطعا" وسیله ای برای تایپ کردن است منظور. نه نواختن ! ما چیزی برای نواختن نداریم . 
ما. ما بلاگر ها . 
ما وب نویس ها . 
ما یواشکی ها . 
ما مجازی ها .
 ما غریب غربا .
 ما اگر برویم میدان ونک سر برزیل بشینیم کیبرد بزنیم ، کسی حرفمان را می خرد ؟ کسی صدای حرفمان را می شنود ؟ هان ؟ ما توی چه دنیایی زندگی می کنیم ؟ هعی بنویسیم نسرین ستوده چقدر قشنگ همسرش را بغل کرد .کی می شنود ؟ کی می خواند ؟ هان ؟

۸ نظر:

  1. من! من می خونم! یک نفرم یک نفره. اصلا" مگه ما قراره هرکدوممون توی زندگی چند نفر تاثیر بذاریم؟

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. سپاسگزاری. آمار بالا می ره نه اینکه خوشحال بشم .گاهی فکر می کنم اینا که می خونن داستان " من درد مشترکم " رو می دونن ؟

      حذف
  2. منم می خونم. روزی چند بارم سر می زنم. و همش فکرمی کنم چقدر تو نزدیکی به حال این روزهای بد. و ناراحت می شم... منم بدجوری درد دارم.......

    پاسخحذف
  3. سیستم نظردهیت سخته. پدرم درومد تا ثابت کنم روبات نیستم!

    پاسخحذف
  4. خودمم نزدیک می شم . انگار یه روبان پایان خط هست .توی یه سکانسی من ازش رد شدم . باور کنید رد شدم . بعد یه جاهایی روی صحنه ی اهسته ( بی انصافیه ) بر می گرده عقب ...هعی عقبتر .به استرس لحظه ی آماده ی شروع بودنش ...
    من می رم سر خ برزیل یه روز با همین کیبرد می شینم می زنم . بگید کوره بریل می نویسه حتی !

    پاسخحذف
  5. اینکه یکی مثل تو، یکی مثل من، این شهامت رو داره که کیبورد رو بذاره جلوش و افکارش رو بکوبونه تو سر کلیدها... اینکه یکی مثل تو، یکی مثل من، این جرات رو داره که کلیک کنه روی ارسال و حرفش رو بذاره جلو مردم، انگار که لخت شده باشه جلوی چشم هزاران آدم، انگار که مغزش رو انداخته باشه تو یه قابلمه و قلبش رو هم ضمیمه ش کرده باشه و نذری درست کرده باشه و واستاده باشه سر خیابون و داد زده باشه: بیاین فکر و حس منو بگیرین و بخورین، مجانی... اینکه یکی مثل تو، یکی مثل من، میاد یه جایی مثل اینجا رو میسازه و اداره و مدیریت میکنه... این یعنی ما داریم به خودمون کمک میکنیم تا مغز و دلمون نترکه. حالا کسی هم خوند که دستش درد نکنه، کسی هم که نخوند خب بازم دستش درد نکنه.

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. دممونم گرم .توی این سرما کم چیزی نیستیم

      حذف