نشسته ایم با سین پای بساط چایی و آجیل و ... تلفن زنگ می زند که آرزویت رسید .بی اختیار جیغ می زنم .این یک جیغ خوب خوشحالی است . بعد قرار می گذاریم توی خیابان و همانجا باز می کنم بسته را . کادو پیچ شده .بعد زوم می کنم و عکس می گیرم و تکیه می زنم به صندلی رستوران . سرده . از درخت کریسمس ، از سس های چیده شده ی ایتالیایی ، از گلدون لب پنجره عکس می گیرم...
موسیقی متن همان سایه ی خواننده ی خوبمان ابی
پ ن : از این پس با عکس های روزمره ی زندگی نویسنده نیز هم دیدار زیستی کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر