رسیده باشی. از همه پیج‌ها گذشته باشی و همه رفته باشند و حس هوم سوییت هوم برداشته باشدت و دوش گرفته باشی و مو خیس روی تخت اتراق کرده باشی و شبیه آدم‌های تعطیل بروی سراغ وبلاگت. خوب انتظارم از این زندگی اینست خبرم کند دم رفتن بگوید یک اتنخاب داری از تمام فیوریت‌هایت. بروی سراغ دست خطی که دوستش داری یا آهنگ آخرت یا آدم آخرت یا خیلی چیزهای آخر. به نظرم باید بروی سراغ آدم‌هایی که بندشان نیستی تا شکل جان کندن نشود رفتنت! بروی سراغ لوک مثلن که بگوید دختر جان داری می‌روی چه کار خوبی می‌کنی بیا کراس بادی لید آخرت را من بدهم و سالسا کنیم و بعد برو حالش رو ببر. می‌توانم به صورت مطمئنی از انتخاب امروزم بگويم می‌روم سراغ وبلاگ گاوخونی حسین نوروزی. اینجوری با یک تیر دو نشان زده‌ام و انتخابم برنده برنده خواهد بود صد در صد. چون هم یک متن خوب خوانده‌ام و دیدم چه پیف پیف بو می‌دهی ای هستِ دنیا و یک آهنگ خوب شنیده‌ام و دم رفتنی حالش را برده ام.
حتی وقت رسیدن هم گزینه‌ام را همین انتخاب کرده‌ام و به محض شروع موسیقی وبلاگ، سرم را برگردانده‌ام سمت گوشی موبایلم و بعد یادم افتاده فقط شباهت است داستان و بعد سرم را تا محل رویش مو فرو برده‌ام در مجازی‌ها.