ما را به سخت‌جانی خود این گمان نبود؟‌ نبود؟ بود اتفاقاً.

گفتم: «این که بزرگ شده‌ایم به معنای این نیست که دیگر دچار نمی‌شویم، که چون می‌دانیم که وصل ممکن نیست و همیشه فاصله‌ای هست بی‌خیال این حرف‌ها شویم، که معناش این است که اگر دچار شدیم، اگر رسیدیم، اگر نرسیدیم و وقتی که به جدایی محتوم رسیدیم بلدیم خودمان را جمع و جور کنیم، انگار که هیچ اتفاق مهمی نیفتاده است (بماند که در درون می‌دانیم چی مهم بوده و چی نبوده).» +