کم کم یاد میگیری پای هر خداحافظی محکم باشی. یاد می گیری یک جایی در اوج باید معشوقه ات رو بی خیال شی و برگردی سر یک میز با زن و بچه ات غذا بخوری. کم کم یاد می گیری توی گیت پرواز کسی رو بی ریزش قطره اشکی راهی کنی و بعدش توی آسانسور تموم شی. یاد می گیری دست بزاری روی دکمه آنفرند و کسی که همیشه گفته من می مونم و نمونده را تموم کنی .