نود و چهار برای من سال wow بود. انقدر عجیب که سیصدو شصت و پنج روز فیلمه. خوشحالم برای همه اسم هایی که از روزگارم خط خوردن و همه اسم هایی که نوشته شدن. سفر کردم به هر جایی که از دستم بر می اومد. دل کندم و دل بستم. شیوه ی دل خودم رو داشتم و خوب هم کار کردم. کارگاههای راه دورمو شروع کردم و ملاقات های راه نزدیکم رو هم داشتم. 

زیاد نوشتم، زیاد خوندم. زیاد البته نسبی است اما سطح توقعم را پر می کند. همین کافی ست. همین که امسال بال هام جوونه شد حالمو خوب می کنه.