داشتم از زیر کلاه ِ بلندم نگاه می کردم که از این ور ماجرا زیر آبی رفت تا اون ور. نَفَسش چه بلنده. نفسش بلنده که منو هر بار آورد فرودگاه و به یک بغل اکتفا کرد و راهیم کرد. من کِی بتونم از این کارا. همیشه یا خودم بودم و اگر یکی دیگه اومده دیگه خودم نبودم! این جمله رو با عسل اصل باید بنویسم روی کیکی چیزی که شیرین بشه به کامم. من میزان خودخواه بودنمو خواستنم و جاه طلب بودنم بالاست جانم. بالا! والسلام.