تای مخمل سیاه جا نماز ر از آستر با دست جدا کرد و گفت چند وقته تا مونده انقدری که همین شکلی مونده. کاش یکی زود این تارو باز کنه و نزاره شکل چیزی عوض بشه...
نشستم توی تخت فرو رفتم تهِ خودم . دوربینم روی میزه و تخته توی دستم روش می نویسم پاییز... رنگا... غروبش... شباش... نارنگی... بعدش می اد روی تخته وسط همه کلمه ها می نویسه عشق با یه شین کشیده! باور...آی باور