پامو توی آفتاب دراز کردم. نشستم نیمه ی غربی خونه. پامو از زیر پیرهن دراز می کنم توی آفتاب و پیرهنمو می دم بالاتر. دم دم های غروب هوا خنک و عجیبه. زیر لب دارم یه چیزی رو زمزمه می کنم که یادم نیس کامل. نگفته های قلبمه انگار. چایی توی دستمو می زارم روی تنه درخت. راحت و ممتد سایه اش توی چشمام می لغزه و کم کم همه اش می شه سایه. آفتاب غروب می کنه و پاهامو جمع می کنم توی پوستی که تنم کردم.